Maandag 1 juní 2015.
Lijden zoals Jezus Leed
“opdat ik Hem mag kennen, en de kracht van Zijn opstanding en de gemeenschap met Zijn lijden, doordat ik aan Zijn dood gelijkvormig word, om hoe dan ook te komen tot de opstanding van de doden.” (Fil. 3:10-11)
Hoe vreemd het ook mag lijken, een groot verlangen van de apostel Paulus in het leven was niet alleen om de Heer en Zijn kracht te kennen, maar ook om Zijn lijden te leren kennen. Nu, de meeste gelovigen willen wel de eerste twee – de Persoon kennen en de Kracht kennen – maar niet de pijn! Maar Paulus zag dat het door alle drie de dingen gaat, waardoor we gelijkvormig worden aan Christus’ dood en opstanding!
Het christelijke leven is, of je het nu leuk vindt of niet, een leven van lijden en smarten. De vroege apostelen waarschuwden de jonge Kerk hiervoor: “dat wij door veel verdrukkingen in het Koninkrijk van God moeten ingaan.” (Hand. 14:22). Wat waar was voor Jezus, was waar voor Zijn discipelen. Hij is, natuurlijk, de “Leidsman van hun zaligheid” Die door lijden zou heiligen (Heb. 2:10). En nu, op onze beurt, hebben we deel aan het lijden (2 Kor. 1:7).
Nu moeten we meteen de “martelaars geest” bloot leggen die soms rust op de gelovige. Deze persoon gaat juist kijken naar het lijden, net als een masochist gaat zoeken naar de pijn. Hier zit absoluut geen glorie in. Het is een verwrongen denken en dezelfde mentaliteit, die misleide mensen in de praktijk brengen met zichzelf geselen door de overtuiging dat, hoe meer zweepslagen ze zichzelf toebrengen en hoe meer schade het aan zichzelf veroorzaakt, ze geestelijker gemaakt worden.
Jezus leed als en wanneer het nodig was voor het perfecte plan van God. Hij ging er niet naar het lijden op zoek, bij wijze van spreken. Wanneer Hij leed, deed Hij dat op de perfecte of correcte manier. Er is een reden voor ons lijden en een juiste manier om op het lijden te reageren. Dit is vandaag het onderwerp van onze aandacht.
Dus, laten we eens kijken naar de verschillende soorten van lijden en de oorzaken daarvan:
1. Fysiek lijden
We weten allemaal van het fysieke lijden van Christus aan het kruis – de zweepslagen, de doornenkroon, de nagels door handen en voeten, het kruis. Onze geest siddert bij de gedachte aan de fysieke pijn die Hij die dag doorbracht. De lijdensweg die Hij heeft moeten doorstaan is ver buiten en boven onze persoonlijke ervaringen. En wij, die terugdeinzen bij een speldenprik in de duim, zijn niet in staat om de diepte van deze pijn te begrijpen. Een ieder van ons heeft zijn eigen kruis te dragen (Mat. 16:24). Sommige kruizen zijn zwaarder dan andere, bij sommige lijkt meer pijn betrokken te zijn dan anderen. Aan de één wordt een leven van relatief lichamelijk gemak in een modern westers land gegeven, de ander krijgt een leven van vervolging en gevangenissen in China of Korea voor hetzelfde geloof. Dit soort lijden moet verdragen worden, en degenen die een lichtere lading draagt, zouden de andere moeten aanbieden om hen hun kruis te helpen dragen.
2. Lijden van de ziel
Dan is er het lijden van de ziel. Dit zijn pijnen die we ervaren in de innerlijke mens als gevolg van omstandigheden, situaties of als gevolg van de “lasten” van de Heer. Ze zijn geen fysieke of lichamelijke pijn, hoewel een gekwelde ziel zijn inspanningen zal afreageren op het lichaam dat het draagt. Dit lijden zou de dood van een geliefde kunnen zijn, de uitsluiting van of de hoon van de samenleving, constante kritiek en afwijzing van ongelovige familieleden, en misschien wel het ergste van alles, ziek gedrag door bazen, echtgenoten of vrienden.
Het gevoel van onrecht is een van de zwaarste gewichten om mee te nemen in het lijden. In deze gevallen ben je niet aan het lijden door het doen van kwaad, maar door goed te doen. Je goede daden worden verkeerd geïnterpreteerd.
Soms wordt goedheid niet waargenomen als gevolg van zelfzucht in het hart van de ander. Dit doet pijn. De apostel Petrus zet dit begrip uiteen: “Want wat voor roem is er als u het geduldig verdraagt wanneer u zondigt en daarvoor slagen ontvangt? Maar als u het geduldig verdraagt wanneer u goeddoet en daarvoor lijdt, is dat genade bij God.” ( 1 Petr. 2:20).
Er zijn werknemers die voortdurend worden mishandeld door hun bazen, er zijn mannen die constant schuld wordt voorgehouden door hun vrouwen, en op hun beurt, zijn er vrouwen die lijden in de handen van een dominerende en ongevoelige man. Deze pijn kan lang en uitgesponnen zijn over vele jaren, vandaar de zware inspanning op de ziel. Het dreigt de liefde te blussen, zoals het constant druppen van water op een regenachtige dag de brand kan blussen. Het gevoel van onrechtvaardigheid kan zeer acuut, en dieper snijden in ons hart dan een mes. We willen schreeuwen: “Dit is niet eerlijk!” of “Ik verdien dit niet!” en toch, zoals Christus, moeten we leren om te reageren als een lam en niet als leeuw.
3. Het lijden van Christus
Er is nog een dieper lijden – dat ervaren wordt onder het gewicht van de lasten van de Heer. Ruim voordat Pilatus de straffen uitdeelde, werd Jezus gekweld in de hof van Gethsemane. Hier vinden we Hem smekend aan Zijn discipelen om hulp: “Toen zei Hij tegen hen: Mijn ziel is zeer bedroefd, tot de dood toe; blijf hier en waak met Mij… Kon u dan niet één uur met Mij waken?” (Mat. 26:38,40). Er was een diepe, diepe werking bezig in Zijn ziel. We weten dat in de hof, de Vader Hem een gifbeker te drinken had gegeven (Mat. 26:39). De Here God legde op Zijn Zoon de last van de zonde, zodat Hij het offerlam werd dat de prijs betaalde voor anderen om vergeven te worden.
In dit type lijden, moet men een prijs betalen voor een ander. De apostelen begrepen dit principe en leden daarom in alle opzichten in het belang voor de jonge Kerk, die zij geboorte hadden gegeven – ze werden gegeseld, gestenigd, gevangen gezet en uiteindelijk gemarteld op dezelfde manier als hun Heer. Maar nogmaals, ruim voor, en veel verder dan dit, hebben ze geleden onder de hand van de “lasten van de Heer”. Paulus hart werd voortdurend belast met angst voor de staat van zijn eigen volk Israël, aan wie de wet werd gegeven en toch hun hart hadden verhard tegen de Messias (Rom. 9:3). Ook het gewicht van de Kerk was op hem: “Afgezien van wat van buitenaf komt, overvalt mij dagelijks de zorg voor alle gemeenten” (2 Kor. 11:28).
Er is dan ook lijden dat je kunt kiezen: de lasten van de kerk op je nemen in het gebed, of om geboorte te geven aan een kerk in gebed, door middel van een pijnlijke bevalling zoals in het kraambed, of te werken tot Christus is geboren en vervolgens volledig gestalte krijgt in de gelovigen (Gal. 4:19). Wanneer je zulke dingen doet, ga je de hof van Gethsemane binnen van jouw wereld. Het is vaak een donkere en moeilijke ervaring, omdat je worstelt met de machten van het kwaad om iets nieuws voort te brengen in deze wereld. Het lijden kan hier intens zijn, het ontvangen van striemen op je ziel kan pijnlijker zijn dan het ontvangen van striemen op je lichaam, want voor Christus betekende het dat zijn zweet werd als druppels bloed (Luk. 22:44). Oh! Dat de Heer een generatie van radicalen zou doen opstaan die bereid zijn om een dergelijke prijs te betalen! Waarlijk, dit werk is alleen voor de overwinnaars. Het is geen wonder dat Paulus bereid was om te lijden op al deze manieren, omdat zijn grote wens was, door gelijkvormig te zijn in de dood van Christus, het opstandingsleven te ervaren dat als resultaat komt, zowel nu en in het Koninkrijk wat komt.
4. Lijden brengt volmaaktheid
Op deze manier was het lijden van Christus verbluffend. Toen Hij geconfronteerd werd met het fysieke lijden en het meest verschrikkelijke onrecht, zweeg Hij als een lam voor de slachting (Jes. 53:7). Toen Hij de last kreeg van het “tot zonde gemaakt worden” drukte Hij door in gebed en betaalde de prijs voor anderen (2 Kor 5:21). Zijn manier van reageren is het voorbeeld dat we moeten volgen.
Reageer je erop als je ten onrechte wordt beschuldigd? Neem je lasten van anderen op je? Zoals je kunt zien, zijn de meesten van ons ver verwijderd van dit geestelijk niveau en moeten we nu de Heer voor diepe verandering zoeken.
We lezen dat Christus door lijden geheiligd werd (Hebr. 2:10). Hoe dat zo, Hij was toch al perfect? Christus volmaaktheid zat in het feit dat Zijn lijden Zijn Kerk produceerde. Hij is het Hoofd en wij zijn het Lichaam. Hij is nu compleet of perfect. Lijden veroorzaakt voltooiing in het Lichaam van Christus. Paulus zei later: “Of wij nu verdrukt worden, het is tot uw vertroosting en zaligheid… Nu verblijd ik mij in mijn lijden voor u en vervul in mijn vlees wat overblijft van de verdrukkingen van Christus, ten behoeve van Zijn lichaam, dat is de gemeente” (2 Kor. 1:6 en Kol.1:24).
Dit is de manier waarop de kerk groeit en volmaakt wordt, en is de reden dat de overwinnaars van God de heerlijkheid van de Heer zullen ontvangen op de grote dag van de beloning.
Vertroost jezelf met deze woorden van Paulus en ga dan en draag graag je kruis: “Want ik ben ervan overtuigd dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die aan ons geopenbaard zal worden..” (Rom. 8:18).
Wouter van der Hee
Voorganger
De Wijnstok, Gemeente in Cellen