Dag 2 – De weg richting de glorie van God
Door Pr. Marcelo Almeida – Vine Church US
Te midden van een enorme galerij van heilige mannen en vrouwen in het Oude Testament, mensen van geloof, kracht, behaalde prestaties en grote wonderen, steekt Mozes daar boven uit. Hij wordt gebruikt als een model van geweldig leiderschap, grote moed, karakter transformatie, gebrokenheid, tekenen en wonderen en nog veel meer. Zoals ik al zei in het vorige hoofdstuk, zijn hij en David de enigen die vroegen naar Gods heerlijkheid in het Oude Testament, ernaar verlangden en erop stonden totdat ze een antwoord ontvingen. Voor Mozes, zoals we zullen zien, was dit een lange reis die werd volvoerd, veertienhonderd jaar nadat hij het verzoek aan God had ingediend “Laat mij Uw heerlijkheid zien”. “Geef mij Uzelf” was zijn roep. In David, leidde dit verlangen naar Gods heerlijkheid tot een bondgenootschap, het Davidische Verbond, waar God deze gewone man een familielid maakt voor altijd, door het DNA en de naam van David in de aderen laat stromen en in de bestemming van Jezus Christus.
Ik nodig je uit om een passage te openen van de Heilige Schrift, die voor mij een van de meest rijke, diepe en waardevolste is van allemaal. Ik zou je willen vragen zorgvuldig op te letten op wat we zo gaan lezen omdat het verband houdt met sommige van de meest kostbare geestelijke pareltjes in de Schrift. In Exodus 33, beschrijft de Bijbel de wonderbare reis van Mozes. Deze reis laat zien hoe Mozes van de diepten van God geniet en Zijn heerlijkheid ervaart. Als we het hele boek Exodus lezen, zouden we zien dat in eerste instantie Mozes geen man was die erg veel van God hield. De Schrift laat hem ons zien als een gewone burger, religieus en aandachtig voor de tradities van zijn volk, net als elke andere Israëliet in zijn tijd. Echter, hij was erg intelligent – een man die nadacht over, en alle complexe gevolgen van zijn volk opmerkte die onder slavernij zat in Egypte. Hij was getraind om een globale visie hebben van het grotere plaatje en niet de visie gezien vanuit het perspectief van de slaven met hun identiteitsproblemen. Hij kende de beste wetenschap in die dagen en was erg goed geïnformeerd met alle dingen. Opgegroeid in het paleis van de Farao, zou hij een een leiders perspectief hebben gehad, een unieke inkijk op de relatie tussen de Egyptenaren en de Israëlieten. In het licht van deze omstandigheden, werd Mozes wat we vandaag de dag een “mening-vormer” noemen.
Zelfs binnen het paleis is mijn indruk dat hij in staat was waar te nemen wat God hem opdroeg te doen. Hij begreep ongetwijfeld zijn bestaansdoel om daar te leven. Het was een simpele zaak van ‘twee en twee’ bij elkaar optellen. De conclusie was duidelijk, niet allen voor hem maar ook voor Farao die hem uiteindelijk uitstoot in ballingschap wanneer hij voorziet wie Mozes was geworden in zijn eigen huis. Denk erover na…..hij was afstammeling van de slaven en hij had een onuitlegbare omstandigheid gehad door geadopteerd te zijn door de dochter van de Farao, hij was iemand die opgegroeid was zonder de slavenidentiteit en hij was nu begaafd met alle politieke zicht, vakmanschap en leiderschap die de Egyptenaren gebruikten om de Israëlische mensen te onderdrukken. Mozes zou zichzelf hebben moeten afgevraagd waarom God hem zo’n weg had laten gaan en zo’n achtergrond had. Het antwoord is natuurlijk dat God hem een bevrijder aan het maken was. Hij had geen twijfels en begreep zijn doel erg goed. Hij zou de bevrijder zijn. Alleen had hij ten onrechte aangenomen dat zijn opleiding neer kwam op wat hij tot nu toe geleefd had. Hij had dat ten onrechte aangenomen voor God, de training die hij op de universiteit had ontvangen, en door het strategisch leiderschap, dat dit al genoeg kwalificaties waren voor hem voor de grote taak die voor hem lag. Mozes, arrogant in zijn manieren, maakte er een zooitje van door te vertrouwen op zijn eigen kracht en menselijke vaardigheden. Deze onwetende en onvolwassen gelovige wist nog steeds niets van verbrokenheid, of van de zalving, of van de Heilige Geest, of van volledige afhankelijkheid van God. Hij wist niets over God behalve de geschiedkundige feiten die hij van zijn voorgeslacht overgedragen had gekregen. Mozes kende God niet.
Later werd hij verbannen omdat hij de ‘Communistische Partij van Egypte’ wilde oprichten en de werkend klasse tegen de Farao wilde doen opstaan. Zoals we weten ging dat allemaal fout en hij verloor alles, werd diep gefrustreerd over het leven en over de buitengewone dromen die hij had gehad over de bevrijder zijn van zijn volk. De volgende veertig jaar bande hij eenvoudigweg het idee uit van een ‘Utopia’ wat het dwaze denken was van een idealistische jeugd. Mozes was zo diep gefrustreerd dat hij alles waar hij tot dan aan toe voor geleefd had, achterliet. Hij probeerde nooit terug te keren naar Egypte of toe te passen wat hij had geleerd. In plaats daarvan settelde hij zich in een rustig landelijk
leven als herder en wentelde zich in een levensstijl van middelmatigheid voor de komende veertig jaar. De Bijbel laat zien dat gedurende deze lange jaren, hij zijn schoonvader diende. Wat was hij eigenlijk aan het doen?
Ik wil nog even een nadenkertje hier delen: werken voor je schoonvader kan een grote vergissing zijn. Je werkt alleen voor je schoonvader in twee situaties: de eerste is wanneer de schoonvader denkt dat je een incompetente dwaas bent. Hij is bang dat zijn dochter en kleinkinderen honger zullen krijgen, dus zal hij je een goed salaris aanbieden voor bijna niks doen, zodat hij je dichtbij zich houdt. Ik stel me zo voor dat dit soort omstandigheden zowel schaamtevol en delicaat is voor iedere man zijn zelfvertrouwen. De andere hypothese is wanneer je je schoonvader voor je gewonnen hebt door te laten zien dat je een grote competentie hebt en verdienste. Je bent werkelijk iemand die erg goed is in wat hij doet, en hij ziet dit. Ik denk dat Mozes in de eerste hypothese paste.
Hij wordt een schoonzoon van een man die vele dochters had en misschien, omdat hij gefrustreerd en depressief over het leven was, accepteerde hij de ‘prestigieuze’ baan van het hoeden van een half dozijn geiten in het midden van de woestijn. Dit is net als iemand met een doctor-titel in robotisme van het Massachusetts Instituut van Technologie, die een baan als Stier-berijder accepteert en zes koeien moet weiden in een hoek van een plattelands weide ergens. Die jongen had niet veel alternatieven behalve dan rondrennen en een van die oude man z’n dochters te trouwen.
Zie je waar hij vandaan kwam en waar hij naar toeging? In dit stadium van zijn leven, had de jonge Mozes een ontmoeting nodig met God en de woestenij was de plek die God gekozen had om aan hem te werken!
Dit proces echter, zou zich lang voordoen in het leven van Mozes. De groeifase was nu mentaal, niet fysiek. Het glamour stadium was beëindigd en de fase om consistentie en geestelijke volwassenheid te winnen was aangebroken. Geen belangrijke en gesofisticeerde bijeenkomsten meer, nu was de tijd aangebroken voor het lege niets, de stilte van de rotsen, met de droogte van de woestijn met oneindige vervelende en verwaterde routine.
Veertig jaar gingen zo voorbij. De Schrift zegt bijna niets over deze lange periode in het leven van Mozes. Ik veronderstel dat er niets fenomenaals gebeurde. Hij was zelfs niet in staat of wilde niet dat de geiten zichzelf vermenigvuldigden of voorspoedig was zoals Jacob voorspoedig was.
Hij zal zeker ontmoedigd zijn geweest, zichzelf niet willen betrekken in nog meer grote projecten. In ieder geval, hij zweefde ergens veertig jaar lang totdat God hem gaat ontmoeten op de plek waar hij was. De weg naar een geweldige ontmoeting wordt betaald door geweldige frustratie. Het is onmogelijk iets in een vaas te doen als die tot de rand toe gevuld is. Ten eerste, je moet het legen. Helaas is de enige weg om vastgezette ideeën en koppige gedachtegangen kwijt te raken, niets te laten overblijven. Op dit punt aangekomen worden we gedwongen om ons hele leven opnieuw te evalueren en de prioriteiten ook. Dus, alle dingen worden opnieuw gerangschikt en wat we eens verafschuwden wordt een zoektocht naar een schat, aan de andere kant, de dingen waar we obsessief naar grepen, lijken nu belachelijk.
We zien dat de eerste ontmoeting tussen God en Mozes in het hoofdstuk van de brandende struik en de opdracht van God bevestigd dat wat hij al in zijn hart had gevoeld sinds zijn jeugd ècht het Profetische Doel van God voor zijn leven was. Zijn vergissing was dat hij zoveel in zichzelf geloofde, zonder de zalving van God, en het gebrek van afhankelijkheid en zachtmoedigheid van zijn karakter. Hij moest ook wachten op de timing van God en dat alle omstandigheden uitgelijnd waren. Eindelijk werd de reden aan hem onthuld en uitgelegd waarom hij als jongeman zo vreselijk gefaald had. Eenmaal de realiteit van God ontmoet, is hij in staat om de (protagonist) te worden van de grootste gebeurtenis in de geschiedenis van het Oude Testament.
Het volk van Israel wordt bevrijd uit Egypte door Gods machtige hand en steekt de Rode Zee over. Dan komen we in hoofdstuk vijfendertig van Exodus, waar ik je uitnodig om speciaal je aandacht hierop te richten. Mozes zal sommige erg serieuze keuzes maken gedurende zijn leven wat zijn toekomst bepaald. Hij was deel geweest van een erg bekende familielijn, hij stond bekend als de zoon van de dochter van Farao, en wist hoe hij zich moest gedragen voor mensen met macht. Hij was erg goed opgevoed, ontwikkeld en zonder ook maar enig minderwaardigheidscomplex, en toch koos hij ervoor geen zondig en werelds leven te leiden. De Bijbel zegt dat hij ervoor koos zichzelf te identificeren met de slaven die leden en inplaats van de passende pleziertjes van zonden te genieten, koos hij voor het doel van God voor zijn leven.
Gods werk vorderde geweldig met ongelooflijke wonderen die gebeurden en Gods doelen weden vervuld; dus alles was goed. Zijn successen en oplossingen waren een wet voor alle leidersboeken. Mozes had geen reden om ook maar over iets ontevreden te zijn. Echt, het werk was inspannend, het leiderschap stond de hele tijd onder druk en er vonden vele dramatische gebeurtenissen plaats, maar het bleek duidelijk dat Mozes’ levensdoel vervuld werd op een geweldige manier. Echter, Mozes wilde op een of andere manier, meer doen dan ‘grote werken’ of een ‘grote naam’ hebben, of zelfs ‘een grote kerk’ hebben of ‘impact hebben op een hele generatie als een krachtige profetische stem’. Hij wilde meer dan wonderen en niet-gepretendeerde’tekenen en wonderen. Wie zou vandaag de dag niet gelukkig zijn als hij alles hiervan zou hebben en allemaal tegelijk? Mozes was machtig, beroemd, invloedrijk en een enorm succes. Maar, er was iets dat er miste. Zoals ik al eerder gezegd heb, deze man verlangde en vroeg iets ongehoords. Mozes wilde God Zelf. Hij vroeg naar Gods heerlijkheid. Door dat te doen, anticipeerde deze man op de vereniging van Christus en de Gemeente, verlangend naar de manifestatie van Christus en leek Gods hart te raken vanwege zijn gepassioneerde houding.
Hoofdstuk 33 beschrijft tientallen jaren van de relatie tussen Mozes en God, echter, wanneer we het lezen, denken we dat de beschreven gebeurtenissen in een paar dagen plaatsvonden. Er zijn echt maar een paar verzen, die maar een paar minuten leestijd vergen, de zaken opsommen die tientallen jaren in beslag namen. In werkelijkheid relateren ze aan een lang proces en een groeiende relatie over een lange tijdspanne. Vanaf vers 7 en verder in Exodus 33, zien we twee scenario’s: één binnenin een tent, exclusief gebouwd voor de gemeenschap met God. Binnenin zien we de communicatie tussen de Heer en Mozes, en sommige erg belangrijke principes vinden hier plaats. Het andere scenario zien we aan de buitenkant waar we zijn dagelijkse gang van zaken zien, zijn relaties en zijn bediening. We zullen zien hoe de Schrift Mozes’ reis beschrijft tot aan zijn ontmoeting met de Heerlijkheid van God en hoe het door zeven gemeenschapsniveaus met de Heer gaat. Zeven stappen naar Zijn heerlijkheid en het hart van God.
De Eerste en Meest Elementaire Voorwaarde
In Exodus 33:7, lezen we: “En Mozes nam de tent en zette die voor zichzelf buiten het kamp op, een eind van het kamp vandaan; en hij noemde hem de tent van ontmoeting. Zo gebeurde het dat ieder die de HEERE zocht, naar de tent van ontmoeting moest gaan, die zich buiten het kamp bevond.”
Op een bepaald punt realiseerde Mozes zich dat je niet iets buitengewoons kan ervaren als je een gewoon leven leidt, je kunt niet iets bovennatuurlijks ervaren als je een natuurlijk leven leeft, je kunt niets iets geestelijks ervaren als je in het vlees leeft. Hij ontdekt dat hij zelf God moet zoeken. Het is duidelijk dat het altijd onze verantwoordelijkheid is om het initiatief te nemen. De Heer openbaart Zichzelf aan een ieder die op de deur klopt, zoekt, er op staat, ernaar verlangt en ernaar vraagt.
Het buitengewone zal alleen mensen overkomen die echt voor God kiezen. Als je God niet serieus gekozen hebt, dan is dit niet voor jou. Als je niet voor Gods volheid gekozen hebt, dan kan dit vers niet van toepassing zijn op je leven, het is voor anderen. Maar als je gekozen hebt God boven alles te stellen, zelfs nadat je de kosten berekend hebt, het verlies en de vervolging, dan zul je op dit niveau leven. Dit niveau is alleen mogelijk voor besluitvolle mensen.
Toen ik werkelijk besloot deze weg te gaan, was ik de eerste die dat deed in mijn familie. Toen ik begon zei mijn vader, “oh, dit zal maar een korte levensloop hebben, het zal voordat je het weet voorbij zijn! Na een paar maanden is hij deze onzin vergeten.” Maar hoe meer ik God ervoer, hoe meer serieus de dingen werden. Het was geen ‘voorbijgaande fase’. In tegenstelling, ik ervoer een echte en diepe ‘bekering’. Er is een verschil tussen aanhangen en bekering. Aanhangen is een intellectueel proces, bekering is het gevolg van een opmerkelijke, transformerende en echte geestelijke ervaring. Bekering is een zuivering, een innerlijk proces van God kennen en jezelf kennen.
Het gebeurt niet alleen binnen het gebied van de uiterlijke zintuigen, in het verstand en in de emoties. Het gaat veel verder dan de ziel en het raakt ons diep in onze geest. God is geen gedachte of een filosofie in je gedachteleven, en nog veel minder een gevoel van je emoties, Hij is een geestelijk wezen. Wanneer dit geestelijke wezen Zichzelf laat zien, brengt Hij een aardbeving teweeg, wat een revolutie in je hele wezen veroorzaakt. Daardoor werd ik werkelijk gered. Ik was een jongen van twaalf jaar maar iets gebeurde wat me erg diep raakte. Toen mijn vader zich realiseerde dat dit echt serieus was, verbrak hij zijn relatie met mij. Hij was zo teleurgesteld in mij.
Soms zei hij, “Ik dacht dat je slim was, maar kijk naar de mensen met wie jij besloten hebt om te gaan – het zijn allemaal ezels”. Dus mijn besluit om Christus te volgen was een grote teleurstelling voor hem. Ik verloor mijn vader in die tijd – letterlijk. Ik verloor mijn familie, neven en nichten en kennissen. Daarom, om je tent op te zetten is om jezelf te onderscheiden van de meerderheid en apart gezet worden door anderen vanwege je verlangen naar God. Voor de meeste mensen wordt je iemand die met de Bijbel slaat, een obsessieve fanaticus die de betekenis van het leven verloren is. En weet je? Op een of andere manier hebben ze gelijk. We zijn niet langer meer tot deze wereld aangetrokken maar geobsessioneerd met de komende wereld.
Voordat we verder gaan, moet je een ding begrijpen: voor de Heer kiezen en Farao’s familie achterlaten en je oorsprong en opvoeding, kost je je vriendschappen, en geeft je verlies en vooroordelen. Er zal een graad van lijden zijn. Het soort van familie die je hebt en van welke achtergrond je komt zal bepalen of het meer of minder pijnlijk is. In sommige familie’s zal je ‘religieuze geloof’ verwarring veroorzaken omdat de zaak geestelijk is. Heb je echt gekozen voor de Heer? We gooiden Egypte aan de kant, we lieten Farao’s voeding achter, we kwamen naar Gods huis, we zijn hier en we willen een deel zijn van een generatie die dieper met God gaat. Dit is wat Mozes deed in de verzen zes en zeven. Wil jij meer van God?
Een tent van jezelf
Een van de belangrijke feiten om de tekst hier te begrijpen is weten dat deze tent niet de tabernakel is. Als je doorgaat met lezen in Exodus zul je zien dat de tabernakel nog steeds gebouwd wordt met elk detail voor een ander specifiek doel. Deze tent was een plek om ‘God te ontmoeten’ wat Mozes voor ogen had als doel. Het was de tent van samenkomst om een dieper niveau van intimiteit te hebben. Mozes stelde een serie van principes op. Ten eerste, hij rustte zichzelf toe met een tent van samenkomst ver weg van het kamp.
Het eerste wat je moet doen is een dagelijkse persoonlijke ontmoeting met God hebben. Niets kan dit vervangen. Het is niet goed om gewoon in een vurige of krachtige kerk te zijn, waar je doorgaat met afhankelijk van anderen te zijn om jou te bemoedigen te bidden en God te zoeken. Niemand kan dit voor jou doen. Maar op welke basis ontmoette hij de Heer? Mozes nam zijn tent, zette hem op, en zocht toen de Heer. Dit wijst erop dat het een gewoonte was; de gewoonte om voor altijd God te ontmoeten.
Er is geen ander alternatief. Je moet je eigen persoonlijke ontmoeting met God hebben; anders zul je niet groeien in deze relatie. Dit is de eerste basis en praktisch principe en het vereist dat je een prijs betaald. Je hebt je eigen tijd met God nodig. Er zullen dagen voorbijgaan dat je niets voelt en dat je geen inspiratie hebt of iets dergelijks, dat je gehaast bent, en dat je genoeg andere dingen te doen hebt. Op andere momenten, zul je gedenkwaardige ervaringen met God hebben, dat je volledig verliefd bent en tot tranen toe bewogen. Maar je moet je tent opzetten, “En Mozes nam de tent en zette die voor zichzelf buiten het kamp op”.
Niemand kan dit voor je doen, daarom kunnen degenen die dichtbij je staan en je dierbaar zijn, deze specifieke keuze vervangen; de vader doet dit niet voor zijn kind en het kind doet dit niet voor zijn vader; de echtgenoot doet dit niet voor zijn vrouw; de vrouw doet dit niet voor haar echtgenoot; de pastor doet dit niet voor zijn discipel; de discipel doet dit niet voor zijn pastor. Dit is een zaak die exclusief voor jezelf is. Als je niet besluit je tent op te zetten voor deze relatie/gemeenschap, als dit geen plezierige en speciale relatie met God wordt, zul je nooit dieper groeien in iets geestelijks.
Deze tent voor jezelf opzetten spreekt van een uitgedachte en geplande beslissing die geleidelijk een gewoonte zal gaan worden. De Bijbel laat zien hoe Mozes doorging met de tent opzetten om God te zoeken en zijn verlangen om God dagelijks te ontmoeten. Je heb het nodig om God te zoeken en jouw tent is deze speciale omgeving, op een speciaal tijdstip. Het zou je slaapkamer kunnen zijn, een plaats die je kiest om God te zoeken voordat je iets anders doet. Het doet er niet toe of je dit aan het begin van de dag doet of aan het eind ervan of wanneer iedereen al slaapt, het doet er niet toe – je moet je tent dagelijks opzetten. Jouw tent is een plaats die gebouwd is om God te ontmoeten.
Ver weg van het kamp
De Bijbel zegt dat hij dit ver weg deed, buiten het kamp, weg van het geblèr van de schapen, de noden van de mensen, de administratieve taken en zelfs zijn familie; namelijk zijn vrouw en kinderen. Mozes drukte daar een enorme nood uit die veel verder ging dan het natuurlijke leven kon bieden. Geen fysieke aantrekkingskracht, plezier, of andere opgewondenheid kon hem tevredenstellen. Hij had de fijnste en meest gesofisticeerde dingen in Egypte ervaren en was omringd geweest met kracht en glamour. Nu hier op deze plek, kon niets dat wereld hem bood vergeleken worden met waar hij naar verlangde. Mozes was vastbesloten dat hij een ontmoeting met God nodig had! Hij had dit voor altijd besloten en niets anders zou hem afleiden van dit diepe verlangen van zijn hart. Op deze manier leren we dat je deze gemeenschap met God moet prioriteren en geen interrupties of storingen/ruis moet toestaan.
Je moet jezelf stevig voornemen en besluiten om je apart te zetten van alle afleidingen, zelfs de kostbare en legitieme dingen. Dit betekent dat als je dit probeert te doen te midden van geroezemoes, je niet in staat bent deze zoektocht lang vol te houden. Daarnaast, zou het niet iets moeten zijn dat nog steeds wedijvert met andere prioriteiten in je hart. Mozes was volledig vastbesloten, diep gedreven en bewogen, gekant door een hart wat God meer wilde hebben dan wat dan ook in dit leven. Daarom zul je niet in staat zijn om je tent van samenkomst met God op te zetten, tenzij het ‘buiten het kamp’ is en tenzij je het ‘ver weg’ doet! Stel een afstand in, wees ver van degenen die komen en vele verzoeken hebben – er zal een juiste tijd zijn om hen te dienen. Ga weg de vleselijke mensen uit de weg, ga weg van de verwarring, weg van alles dat je aandacht trekt.
Er is een geschikte tijd om elk probleem op te lossen, gerelateerd aan de noden van mensen en zelfs voor de familie te zorgen en elk van de kinderen. Er is een tijd voor alles, maar dit sublieme en speciale moment om je tent op te zetten ver weg van alles om met God te zijn, moet het gevolg zijn van een diepe schreeuw van je ziel en heeft geen vergelijk met iets anders. Daar is geen twijfel of conflict: Ik wil God vinden, Ik ga Hem ontmoeten en er is niets in dit universum wat in staat is om mij te verleiden, af te leiden of te wedijveren met deze keuze. Einde verhaal! Dit betekent dat mijn absolute focus en mijn meest intense concentratie er is om die intense honger naar God in mijn hart te stillen. Mijn hele wezen, hele hart, al mijn verwachting zijn bij elkaar gekomen en opgesteld , geïnvesteerd en uitsluitend gekanaliseerd door Hem.
Wees praktisch in het plannen van je routine en je dagelijks leven en in het kiezen van je tent. Als je je kamer met anderen deelt, kies dan een geheime plek en maak er je eigen ‘heiligdom’ van. Wees georganiseerd! Indien nodig, vraag dan God om hulp in het vinden van je tent van samenkomst. Als laatste optie, zoek dan een lege kamer van een kerkgebouw en doe het daar. Doe dan je mobiel uit, omdat niets meer storend is en je privacy binnendringt dan je mobiele telefoon. Wie zegt dat je 24 uur per dag en elke dag bereikbaar moet zijn? Er vanuit gaand dat je geen dokter bent met een patiënt die op intensive care ligt, is er geen reden om niet je mobiele telefoon uit te zetten om een tijd van ontmoeting met God te hebben. Maak hier een offer van, net als een heerlijke geur voor de Heer! Stel muren rondom jezelf op om je privacy met God te hebben. Spreek mede broeders en zusters aan die dichtbij je zijn en indien nodig wees duidelijk tegen hen en zeg dan: “Dit moment is privé”.
Ik spreek niet met de Paus, met de Chinese ambassadeur, of zelfs niet met mijn oma! Zelfs als het je pastor is, hij zal begrijpen dat je aan het bidden bent. In feite, als hij je verscheidene keren belt en hij weet dat je aan het bidden bent, zal zijn opinie over jou flink stijgen.
Als je jezelf niet beschermd, zullen de noden van mensen en de dagelijkse beslommeringen als een lawine over je komen en je de hele tijd hinderen. De opgewondenheid van je ziel, je emoties en vele andere activiteiten zullen de hele tijd wedijveren, en je doel om je te verdiepen zal eenvoudigweg uitgesteld worden. Weet je waarom? Omdat het nog geen moeten is geworden , nog geen wanhopige kreun naar God. In het geval met Mozes, nam het veertig jaar van volslagen verveling in beslag, voordat hij tot deze laatste conclusie kwam dat hij al het beste wat de wereld had te bieden kon afwijzen. Als er nog steeds conflicten zijn en andere dingen op dezelfde bladzijde als jouw ontmoeting met God, is de diagnose duidelijk: je bent er niet klaar voor. Je bent nog niet op die bestemming van wanhoop, honger en het hunkeren naar God gekomen. Je hebt het nodig God te zoeken en te bidden. Mozes begreep dit.
Eerst wees hij de wereld af, nam sommige erg serieuze keuzen en ontdekte toen uiteindelijk: ‘Om deze God te zoeken, moet ik Hem elke dag zoeken. Ik heb een tent nodig ver weg van al deze puinhoop, buiten de dagelijkse beslommeringen van mijn leven, ver weg van het ‘kerkleven’, zelfs weg van mijn discipelschap, weg van mijn vader, moeder, mijn oom, mijn oma, mijn hond en mijn kat…. Ik moet ‘ver weg’ zijn en moet dit een vast en voortdurend deel van mijn dagelijks leven maken. Als ik niet ‘ver weg’ ben zal ik niet in staat zijn dit vol te houden dan meer dan een paar dagen. Daarom kan ‘ver weg zijn van het kamp’ simpelweg betekenen: in je kamer zijn met de deur op slot. Waarbij mensen weten dat ze je op geen enkele manier mogen onderbreken, met je mobiele telefoon uit en met luide muziek op de achtergrond om het lawaai van buiten te blokkeren, waardoor je de vrijheid hebt om in die ruimte ‘je eigen geluid’ te maken.
Spreek hardop, druk jezelf uit naar God, leg het allemaal voor Hem neer, vorm woorden voor wat je wilt zonder de onhandigheid dat andere mensen meeluisteren naar wat jij wilt dat Hij ontvangt, weet en hoort. Of wie weet… ga elke dag naar het strand met je gitaar voor de zon opkomt en ontmoet God….In ieder geval, zet buiten je tent op en goed ver weg van het kamp op de meest praktische manier die je kan doen. Het punt is dit – wees besluitvol en intens!
Wanneer de Bijbel zegt dat hij “gewoon was om dit te doen”, wil het zeggen dat het een gewoonte was die Mozes uitvoerde, het was iets dat sinds een lange tijd was opgenomen in zijn routine. En wat gebeurt er in de eerste paar maanden? Er zijn dagen dat het stroomt, en er zijn dagen dat het niet stroomt. Soms, gebeurt er iets; andere keren gebeurt er helemaal niets! Als je iets voelt of niets voelt, het maakt niet uit! Het feit is dat jij en je Meest Geliefde daar samen zijn. Op een dag en een bepaalde tijd, zal er een punt komen waar de hemel een verandering in jouw omstandigheden aankondigt. Maar zelfs dan, ben je voorbij het punt dat je er alleen maar voor het verlangen van iets bent.
Op deze manier zal je gebed zijn als de waterdamp die opstijgt in de regenwolken. Er zal een tijd komen dat wat je hebt “opgedampt” in gebed zal als regen op je neerkomen, en zal rechtstreeks op je neerkomen op die plaats of ergens anders. Maar zelfs als het niet regent, het maakt niet uit want wat ik wil is God voor mij alleen. Dit is misschien het enigste zelfzuchtige verlangen wat legitiem is. Hoewel ik opwekking naar anderen toedraag, ik wil God voor mezelf en ik wil dit niet met iemand anders delen! Hij is gewoon voor mij! Sommige mensen willen zelfs de regen, maar bidden niet en zoeken God niet – ze zullen simpelweg God niet hebben.
Ik eindig door te zeggen dat Mozes hier voor iemand staat die al met God wandelt en God al een tijd kent, hij is iemand die veel dingen heeft ervaren en is nu aangekomen op het hoogtepunt van het bestaan: “Er is niets op deze planeet wat ik meer wil dan God”. Er kan geen conflict meer zijn. We zijn niet langer meer in het gedachteleven ‘Ik wil het maar ik wil het niet echt’ . Dagelijks je tent opzetten weg van de menigte is het gevolg van een proces van de Heilige Geest die ons geestelijk breekt en ons meetrekt.
Een elk van de “wereldse attracties” moet worden overschaduwd door het verlangen naar de glans van Gods heerlijkheid. Als we nog niet besloten hebben, dan zullen er allerlei frustraties in de komende jaren voor ons liggen. Dit zal doorgaan totdat we ontdekken dat de wereldse hoogtepunten niets met Hem van doen hebben; totdat we ver van Egypte weg zijn en besluiten God ernstig te zoeken. Voor Mozes duurde dit proces van het gehad hebben met de dingen van de wereld en alleen voor God gepassioneerd zijn, veertig jaar! Moet het ook zolang voor jou duren?